توضیحاتی درباره درجات:
سرباز:
به عبارتی سرباز در معنای کسی است که از جانش در پی آرمانی گذشته و از باختن سرش ابایی نداشته باشد. ولی معنای کاربردی این واژه برای کسی به کار برده میشود که پیشهٔ نظامیگری داشته باشد و در ارتش خدمت کند که بدین معنا سپاهی و لشکری هم میگویند.
سرجوخه:
سرجوخه از درجههای ارتش است و به فرمانده ۴ یا پنج سرباز گفته میشود.
پیش از دوره رضاشاه به سرجوخه «سرجوقه» میگفتند.
گروهبان:
گروهبان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی گروهبان گفته میشود که فرمانده یک گروه باشد. گروه، نام از یگانهای ارتشی است که معمولاً از ۸ تا ۱۲ نفر تشکیل شدهاست. هر گروه خود معمولاً از دو جوخه تشکیل میشود.
درجه گروهبان در نیروی زمینی برابر با درجه مهناوی در نیروی دریایی است.
پیش از دوره رضاشاه به گروهبان به طور کل «وکیل» و به گروهبان یکم «وکیلباشی» میگفتند.
استوار:
استوار درجه ایست در ارتش ایران میان گروهبان و ستوان.
درجه استوار دو مرحله دارد:
استوار دوم
استوار یکم
ستوان:
ستوان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی ستوان گفته میشود که فرمانده یک دسته باشد. دسته از یگانهای ارتشی است که معمولاً ۳۰ تا ۴۰ نفر تشکیل شده است. در مرحله ستوانی نیز امکان ارتقاء وجود دارد و به این منظور درجات ستوان یکمی و ستوان دومی نیز داده میشود. ستوان نخستین درجه از درجههای افسری است.
واژه ستوان یا استوان در فارسی به معنی محکم و قابل اعتماد و موثق است. این واژه در پارسیمیانه «اُستیگان» بوده است.
پیش از دوره رضاشاه به ستوان «نایب» میگفتند.
سروان:
سروان فرمانده یک گروهان ارتش است. گروهان یکی از یگانهای ارتشی است که معمولاً از ۱۰۰ تا ۴۰۰ سرباز تشکیل شده است. درجه سروانی یکی از درجات ارتش است.سروان درجهٔ بالاتر از ستوان و پایینتر از سرگرد است.
در ایران پیش از دوره رضاشاه به سروان "سلطان" میگفتند.
سرگرد:
سرگرد از درجههای نظامی ایران است. سرگرد فرمانده یگ گردان است که ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ سرباز دارد. سرگرد درجهٔ بالاتر از سروان و پایینتر از سرهنگ دوم است.
پیش از دوره رضاشاه به سرگرد "یاور" میگفتند. معنای واژهٔ سرگرد "فرمانده گردان " است.؛ در پارسی گرد به معنای پهلوان و دلیر و جنگاور می باشد.
درجه برابر با سرگرد در نیروی دریایی درجه ناخدا سوم است.
سرهنگ:
سرهنگ درجهای است در ارتش که بالاتر از سرهنگ دوم و پایینتر از سرتیپ میباشد.سرهنگ دوم درجهای است بالاتر از سرگرد و پایینتر از سرهنگ.
سرهنگ رئیس یک هنگ است.هنگ یکی از یگانهای ارتشی است. هر هنگ معمولاً از ۲٬۰۰۰ تا ۴٬۰۰۰ سرباز تشکیل شدهاست.معمولاًَ ۲ تا ۴ گردان با هم یک هنگ را تشکیل می دهند.
سرتیپ:
درجهای در ارتش که بالاتر از سرتیپ دوم و پایینتر از سرلشکر است.سرتیپ فرمانده یک تیپ از لشکر در ارتش می باشد.معمولاًَ ۲ تا ۴ هنگ با هم یک تیپ تشکیل میدهند.
سرتیپ معادل درجه دریادار در نیروی دریایی است.
سرلشکر:
درجهٔ نظامی بالاتر از سرتیپ و پایینتر از سپهبد میباشد. معادل آن در نیروی هوایی به همین نام و در نیروی دریایی ایران دریابان است. نشان آن شامل نشان تیمساری (که در هر ارتشی متفاوت است) به علاوهٔ دو ستاره میباشد. این درجه بالاترین درجهای است که در حال حاضر در ایران به یک نظامی اهدا میشود. بلندپایهترین فرماندهان نظامی ایران در حال حاضر، همگی سرلشکر هستند.
سپهبد:
سپهبد نام یکی از درجات ارتشی است. سپهبد فرمانده یک سپاه از ارتش است. سپاه یکی از یگانهای ارتشی است که معمولاً از بیش از ۳۰٬۰۰۰ سرباز یعنی سه لشکر، تشکیل شده است.
سپهبد معادل Lieutenant General (سه ستاره) در نیروهای نظامی آمریکا بوده و معادل دریاسالار در نیروی دریایی است.
ارتشبد:
ارتشبد بالاترین درجه در ارتش ایران و بسیاری از کشورهای جهان است. واژهٔ ارتشبد معمولاً در نیروی زمینی و هوایی به کار میرود و درجهٔ معادل آن در نیروی دریایی ایران دریابد است.
در قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران سپهبد و دریاسالار بهعنوان بالاترین درجههای ارتش ذکر شده است و درجههای ارتشبد و دریابد حذف گردیده است.
نظر یادتون نره